Om kinderen op de basisschool een laagdrempelige manier te geven om zorgen te kunnen uiten/hulp te vragen.
Kinderen kunnen met allerlei vragen zitten. Omdat zij zich, helemaal in hun jonge jaren, met name verhouden tot hun eigen gezinssituatie en de normen, waarden, regels, opvattingen, dynamieken en gebruiken die daar gelden, hebben zij in eerste instantie ook alleen dit als referentiekader. Om kinderen de gelegenheid te geven om op een laagdrempelige manier vragen te stellen of hulp te vragen op een moment dat het voor hen uit komt, is zeg-het-de-box bedacht. Deze box dient als uitgestoken hand. Iets dat er als permanente mogelijkheid is.
Zorgen en vragen spelen zich vaak in het hoofd van een kind af en blijven daar maar rond spoken. Het uitspreken alleen al geeft echter vaak al zo'n opluchting en ruimte (ditzelfde geldt natuurlijk ook voor volwassenen). Soms is het te spannend om dit direct naar de leerkracht of ouders te doen. Voor dit soort momenten is er zeg-het-de-box.
Kinderen kunnen er met naam of anoniem een briefje in doen. Dit kunnen kleine en grote zorgen zijn. Te denken valt aan zorgen over: een ruzie en hoe dit op te lossen, vrienden maken, omgang met een broer of zus, contact met leeftijdgenoten, negatieve gedachten (dik, lelijk, niet goed genoeg zijn), het gevoel hebben anders te zijn, gedachten over de dood, zich alleen of tot last voelen, klassendynamiek, pesten, seksualiteit, thuissituatie, misbruik en geweld.
De leerkracht bekijkt elke week/maand of er een briefje in de box zit. Sommige vragen kunnen klassikaal beantwoord worden, zonder dat bekend hoeft te zijn dat dit signaal vanuit zeg-het-de-box kwam, andere vragen kunnen individueel opgepakt worden. Als er geen afzender op het briefje staat, beoordeelt de leerkracht of het klassikaal besproken kan worden, de leerkracht spreekt het kind aan waarvan hij vermoedt dat die de afzender is, de leerkracht vraagt aan de klas of degene die het briefje er in gedaan heeft (zonder de inhoud te noemen), zich bij hem wil melden, zodat hij erover in gesprek kan gaan.
N.a.v. de aard van de vraag, pakt of de leerkracht dit zelf op, samen met ouders of met de intern begeleider of directeur van de school. Indien nodig wordt een zorgpartner ingeschakeld. Het zeg-het-de-box opschalingsproces valt binnen de ondersteuningsstructuur van de school en de geldende protocollen (anti-pest protocol of de Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling).
In het kader van de kwaliteitszorg houdt de leerkracht een (anoniem) overzicht bij van het aantal vragen en het type vragen per groep per schooljaar. Na analyse van de inhoud kan er bijvoorbeeld klassikaal aandacht besteed worden aan bepaalde thema's die in die groep actueel zijn.
Maak de klas actief deelnemer van de zeg-het-de-box in de klas. Leg de bedoeling uit, versier met elkaar de box en houd de mogelijkheid levend voor kinderen door zeg-het-de-box over het hele schooljaar heen te noemen als optie. Een box kun je heel goed zelf maken van een kartonnen doos of kopen via één van deze twee links:
Zeg-het-de-box is een initiatief van Maaike Klinkenberg, orthopedagoog en programmamanager passend onderwijs.